پوشش زنان در کلام امام خمینی

مهدی شبان مسک در وبلاگ "حضوری برای ظهور" نوشت:
برخی القا می کنند که الزامی بودن حجاب در جامعه ناشی از نوعی تحجر است برخی نیز به اسم روشنفکری و دفاع از حقوق زن و ... بر طبل آزادی در امر پوشش اسلامی می کوبند.
 
البته این تفکرات و القای شبهات مربوط به سالهای پس از انقلاب نیست بلکه قبل از پیروزی انقلاب نیز با هدف نشان دادن چهره غیر واقعی و ایجاد فضای غبار آلود نسبت به حکومت اسلامی از طرف دشمنان اسلام به این شبهات دامن زده می شد.
 
هفتم دی ماه 1357 آقاى «کرککروفت»  استاد دانشگاه «روتکرز» امریکا با امام خمینی(ره) در پاریس مصاحبه می کند و در مورد موضوعات مختلف نظر اسلام را می پرسد.
 
سؤالات متعددی در مورد حقوق زنان و جایگاه زن در اسلام مطرح می شود از امام سؤال می شود که در جامعه ایران چه تغییراتى را شما در موقعیت زن، مورد نیاز حس مى‏ کنید؟ و به نظر شما دولت اسلامى چگونه شرایط زنان را تغییر خواهد داد؟ مثل اشتغال به کارهاى دولتى و کار کردن در حرفه‏ هاى مختلف مانند پزشکى، مهندسى و غیره و نیز شرایطى چون طلاق، سقط جنین، حق مسافرت و پوشیدن اجبارى چادر.
 
امام خمینی(ره) در پاسخ می فرمایند: «تبلیغات سوء شاه و کسانى که با پول شاه خریده شده ‏اند، چنان موضوع آزادى زن را براى مردم مشتبه کرده‏ اند که خیال مى‏ کنند فقط اسلام آمده است که زن را خانه نشین کند. چرا با درس خواندن زن مخالف باشیم؟ چرا با کار کردن زن مخالف باشیم؟ چرا زن نتواند کارهاى دولتى انجام دهد؟ چرا با مسافرت کردن زن مخالفت کنیم؟ زن، چون مرد در تمام اینها آزاد است. زن هرگز با مرد فرقى ندارد.
 
آرى در اسلام زن باید حجاب داشته باشد، ولى لازم نیست که چادر باشد. بلکه زن مى‏ تواند هر لباسى را که حجابش را به وجود آورد اختیار کند. ما نمى‏ توانیم و اسلام نمى‏ خواهد که زن به عنوان یک شى ء و یک عروسک در دست ما باشد. اسلام مى‏ خواهد شخصیت زن را حفظ کند و از او انسانى جدى و کارآمد بسازد. ما هرگز اجازه نمى‏ دهیم تا زنان فقط شیئى براى مردان و آلت هوسرانى باشند....»[1]
 
سوم بهمن 1357، جمعی از خبرنگاران در پاریس خدمت امام می رسند یکى از خبرنگاران زن بیان می کند:
 
چون مرا به عنوان یک زن پذیرفته اید، این نشان دهنده این است که نهضت ما یک نهضت مترقى است؛ اگرچه دیگران سعى کردند نشان دهند که عقب مانده است. فکر مى‏ کنید به نظر شما آیا زنان ما باید حتماً حجاب داشته باشند؟ مثلًا چیزى‏ روى سر داشته باشند یا نه؟.
 
امام نیز در پاسخ به این خبرنگار زن می فرمایند:
 
 «اینکه من شما را پذیرفته ‏ام، من شما را نپذیرفته‏ ام! شما آمده اید اینجا و من نمى ‏دانستم که شما مى‏ خواهید بیایید اینجا! و این هم دلیل بر این نیست که اسلام مترقى است که به مجرد اینکه شما آمدید اینجا، اسلام مترقى است. مترقى هم به این معنى نیست که بعضى زنها یا مردهاى ما خیال کرده ‏اند. ترقى به کمالات انسانى و نفسانى است، و با اثر بودن افراد در ملت و مملکت است نه اینکه سینما بروند و دانشگاه بروند. و اینها ترقیاتى است که براى شما درست کرده ‏اند و شما را به عقب رانده‏ اند؛ و باید بعداً جبران کنیم. شما آزادید در کارهاى صحیح. در دانشگاه بروید و هر کارى را که صحیح است بکنید؛ و همه ملت در این زمینه‏ ها آزادند. اما اگر بخواهند کارى خلاف عفت بکنند و یا مضر به حال ملت -خلاف ملیت- بکنند، جلوگیرى مى ‏شود؛ و این، دلیل بر مترقى بودن است.»[2]
 
هفتم بهمن 1357، هنوز امام در پاریس به سر می برد ولی قرائن و شواهد از به ثمر رسیدن انقلاب حکایت دارد خبرنگار فرانسوی خود را به محل اقامت امام خمینی رسانده و سؤالاتی را از ایشان می پرسد.
 
بسیار کنجکاو است تا اطلاعاتی در مورد حکومتی که مد نظر امام است کسب کند. در موضوعات مختلف از رابطه با اسرائیل تا مسائل فرهنگی و اقتصادی جمهوری اسلامی و نقش خود امام در حکومت آینده و... سؤالاتی را مطرح می کند.
 
از جمله می پرسد: برخى از رسوم اسلامى مانند حجاب اجبارى رها شده است. آیا در جمهورى اسلامى از نو اجبارى خواهد شد؟
 
امام عزیزمان در پاسخ به این سؤال او می فرمایند:
 
«حجاب به معناى متداول میان ما، که اسمش حجاب اسلامى است، با آزادى مخالفتى ندارد؛ اسلام با آنچه خلاف عفت است مخالفت دارد. و ما آنان را دعوت مى‏ کنیم که به حجاب اسلامى رو آورند. و زنان شجاع ما دیگر از بلاهایى که غرب به عنوان تمدن به سرشان آورده است به ستوه آمده ‏اند و به اسلام پناهنده شده‏ اند.»[3]
 
بعد از پیروزی انقلاب نیز اگر به کلام و سیره امام مراجعه کنیم تأکید امام بر حفظ شئونات اسلامی و حجاب را خواهیم دید.
 
سه هفته پس از پیروزی انقلاب  انقلاب امام در فیضیه سخنرانی می کنند در این سخنرانی اعتراض به شرایط طاغوتى در وزارتخانه‏ ها نموده و می فرمایند:
 
«الآن وزارتخانه‏ ها- این را مى‏ گویم که به دولت برسد، آنطورى که براى من نقل‏ مى‏ کنند- باز همان صورت زمان طاغوت را دارد. وزارتخانه اسلامى نباید در آن معصیت بشود. در وزارتخانه‏ هاى اسلامى نباید زن هاى لخت بیایند؛ زنها بروند اما با حجاب باشند. مانعى ندارد بروند؛ اما کار بکنند، لکن با حجاب شرعى باشند، با حفظ جهات شرعى باشند.»[4]
 
در هفتم تیرماه 1358، اولین تابستان پس از پیروزی انقلاب امام در جمع طلاب مدرسه فیضیه و مبلغان می فرمایند:
 
«ملت ما مقدراتشان را دست این اشخاصى که به اصطلاح خودشان روشنفکر [نسپرند] نه هر روشنفکرى. روشنفکرها بسیارى‏شان خوبند. آنهایى که علاقه‏ اى به اسلام ندارند. اینها هم از گفتار و اعمال سابق و لاحقشان معلوم مى ‏شود که اینها چه هستند ..
 
در تمام این مدتى که همه این ملت فریاد مى‏ کردند جمهورى اسلامى، این بیچاره‏ ها براى «تقیه» هم یک دفعه نگفتند جمهورى اسلامى! اینها از اسم اسلام همچو مى‏ ترسند که شیطان از بسم اللَّه! مى‏ ترسند ... و حق هم دارند بترسند؛ براى اینکه اسلام جلوى‏ شهوات را مى‏ گیرد؛ اسلام نمى‏ گذارد که لخت بروند توى این دریاها شنا کنند. پوستشان را مى‏ کند! با زن ها لخت بروند آنجا، و بعد زن ها لخت بیایند توى شهرها! مثل کارهایى که در زمان طاغوت مى‏ شد. همچو کارى اگر بشود، پوستشان را مردم مى ‏کنند. مسلمانند مردم، نمى‏ گذارند زنها و مردها با هم داخل هم بشوند و توى دریا بریزند و به جان هم بیفتند. «تمدن» اینها این است! اینها از تمدن این را مى‏ خواهند. اینها از آزادى این را مى خواهند! آزادى غربى مى‏ خواهند. و آن این است زن و مرد با هم لخت بشوند و بروند توى دریا [یا] بروند توى- نمى ‏دانم- جاهاى دیگر شنا کنند! این تمدنى است که آقایان مى خواهند! این تمدنى است که در رژیم سابق تحمیل بر مملکت ما شد، که بعد از اینکه مى رفتند زن و مرد در دریا، زنها همان طور لخت و همان طور لخت مى‏ آمدند توى شهر! مردم هم جرأت نمى ‏کردند حرف بزنند.
 
امروز اگر یک همچو چیزى بشود، اینها را ما خواهیم تکلیفشان را معین کرد. و دولت هم معین کرد. البته دولت [به‏] طورى که وزیر کشور گفتند، گفتند ما جلویش را گرفتیم. اگر نگیرند، مردم مى‏ گیرند.»[5]

پی نوشت:
[1] . صحیفه امام، ج‏5، ص: 294
[2] .  صحیفه امام، ج‏5، ص: 521
[3] .   صحیفه امام، ج‏5، ص: 541
[4] . صحیفه امام، ج‏6، ص: 329
[5] . صحیفه امام، ج‏8، ص: 338