دختر نمونه و نخبه چه شاخصه هایی دارد؟

سوال: 

 

احتراماً به استحضار می‌رساند سال‌هاست که اول ذیقعده میلاد با سعادت بانوی کرامت حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها، به عنوان روز دختر نامیده شده است.

در این روز، ادارات و نهادهای مختلف کشور با برگزاری همایش‌ها و جشن‌هایی با ملاک‌هایی، دختران جوانی را به عنوان دختر نخبه و نمونه مسلمان معرفی می‌کنند و از آن‌ها تقدیر به عمل می‌آورند.

سؤال اینجاست که به نظر اسلام عزیز، دختر نمونه و نخبه کیست؟ آیاداشتن شغل و یا مدرک دانشگاهی از ملاک‌های برتری دختران است؟ آیا داشتن حجاب و پوشش از معیارهای انتخاب دختر نمونه است؟ آیا قهرمانی در رشته‌های ورزشی می‌تواند ملاک صحیحی برای انتخاب دختر نمونه باشد؟ 

 

پاسخ آیت‌الله صافی:

 

بسم الله الرحمن الرحیم

علیکم السلام و رحمة الله

بر حسب آنچه از هدایت‌های قرآنی، روایات شریفه، احادیث متواتره و سیره مسلمین خلفاً عن سلف استفاده می‌شود، دختر نمونه دختری است که به صفات ده‌گانه ارزشی اسلامی که در سوره احزاب آیه ۳۵ بیان شده آراسته، و حجاب و پوشش کامل اسلامی داشته باشد، و در برنامه‌ها و مسابقاتی که معرض نظر نامحرمان و بداندیشان قرار می‌گیرد شرکت ننماید و عفّت، کرامت و مقام و منزلت بالایی را که اسلام برای بانوان شناخته است، حفظ نماید. والعاقبة للمتقین

 

ما منبر تکراری تا دلتان بخواهد داریم!

حجت الاسلام حلوائیان در گفتگویی با موضوع تشکیلات موفق از نگاه امام صادق علیه السلام مطالب مهم و کاربردی را مطرح کردند که در ادامه می خوانید:

 این مطلب را در فرمایش امام صادق(ع) سیره ایشان می‌گویم چون یک مکتب تربیتی و تشکیلاتی است. حضرت شاگردهای متعددی داشتند و هرکدام با یک گرایشی در محضر  آقا می‌‎نشستند. یکی پدر علم شیمی دیگری در فضای علوم دیگر ورود پیدا کرد، ستاره‌شناسی، هیئت، ریاضیات و... . اما نکته اینجاست که ما ببینیم به‌عنوان یک طلبه در مکتب امام صادق(ع) بیشترین رشد و تعالی برای چه کسی بوده است، حضرات دنبال چه بودند که طلبه ‏ها و شاگردانشان را به کدام قله برسانند؟ این مهم است.

 نام احمد نام جمله انبیا است

چون‌که صد آمد نود هم پیش ماست

فقیه‌تر از جعفر بن محمد ندیده‌ام!

به مناسبت سال روز شهادت ششمین اختر تابناک آسمان امامت و ولایت حضرت امام جعفر صادق علیه‌السلام به گفتگویی با استاد حسین مرادی دولت‌آبادی از اساتید و پژوهشگران حوزه و مشاور رئیس مرکز تخصصی علوم حدیث حوزه علمیه قم نشستیم. در ادامه گقت و گوی ما با حجت الاسلام مرادی آورده شده است:

 

 

 

حاج آقایی که قلبها راتسخیرمیکند...

جمعی از نوجوانان سرگرم بازی فوتبال هستند، با شور و هیجان خاصی، در یک زمین خاکی و با یک توپ پلاستیکی به قول خودشان 2 لایه، این طرف و آن طرف می دوند و غرق در بازی هستند. اما در میان آن همه نوجوان یک نفر با پوششی متفاوت جلب توجه می کند، روحانی و مبلغ که کودک درونش را زنده کرده و خود را به خاطرات دوران کودکی اش سپرده است.

بچه ها «حاج آقا» صدایش می کنند، تقریبا بیشتر پاس ها، به حاج آقا ختم می شود، شاید این دلیلی بر محبوبیت این روحانی در بین نوجوانان باشد. این تنها شیوه ای از روش های جذب نسل جوان است، بسیاری از مبلغان در مناطق مختلف کشور، روش های تبلیغی جذاب و ابتکاری و تاثیرگذاری را در دوران تبلیغ به کار می گیرند. در این گزارش با 2 تن از مبلغان فعال در استان آذربایجان شرقی گفتگو می کنیم.

«مجلس روضه» محل رسیدن آیت الله بهجت به استاد

آیت الله محمدحسین اصفهانی فرزند محمدحسن اصفهانی نخجوانی در دوم محرم ۱۲۹۶ ه.ق در نجف متولد شد. پدرش از تجار مشهور کاظمین بود و اصالتاً نخجوانی بودند. پس از امضای قرارداد ترکمانچای نخست به تبریز و سپس به اصفهان مهاجرت می‌کند و بعدها به کاظمین منتقل می‌شود.پدرش دوست داشت که راه او در تجارت را ادامه دهد، اما وی با توسل به امام موسی کاظم رضایت پدر را به دست آورد و در نزدیک بیست سالگی برای تحصیل به نجف آمد. او دارای خط خوشی بود.  

وی به خاطر شغل پدر به «کمپانی» مشهور بود. گفته شده است وی از این نام ناخشنود بود. با این حال دیوان اشعار او در یکی از چاپ‌ها به نام دیوان کمپانی منتشر شده است.

 

آیت الله غروی، سریع‌الذهن و حاضرجواب و سخنانش همراه لطیفه و مزاح بود و حتی در تقریر درس نیز بذله‌گویی داشت. گفته‌اند که او بسیار اهل عبادت بود. حدود دوازده سال از درس و بحث کناره گرفت و به سیر و سلوک پرداخت و تا آخر عمر این سیر عرفانی در او مشهود بود.علامه طباطبایی، از رابطه و مکاتبه استادش با میرزا جواد آقا ملکی تبریزی، که از تربیت یافتگان ملا حسینقلی همدانی خبر داده است.

 

مرحوم آیت الله بهجت که خود یکی از شاگردان ایشان بود، در مورد استادش علامه کمپانی فرموده است: «او خیلی متعبد و اهل عبادت بود. من پیش از آن که سر درس ایشان بروم، در روضه ی منزل ایشان شرکت می کردم... خود ایشان روزی فرمودند: من در ایوان نجف به سجده رفته بودم، حضرت اباعبدالله الحسین (ع) را دیدم که به من فرمودند: جای این کارها در خلوت است. در این بین کسی از آقازاده ها که در مجلس بود از ایشان پرسید: شما در بیداری دیدید؟ ایشان فرمود: از بیداری هم بالاتر!»

 

مرحوم آیت الله بهجت در ادامه در باب ویژگی های استادش بیان می کند: ایشان همیشه زیارت عاشورا می خواند وی فرمود: دوست دارم قبل از مرگ زیارت عاشورا بخوانم و بعد بمیرم... ایشان موقع مرگ، قبل از اذان صبح بلند می شوند و به عبادت می پردازند و زیارت عاشورا می خوانند و بعد در عالم خواب از دنیا می روند!

 

 

محمدحسین غروی اصفهانی در پنجم ذیحجه ۱۳۶۱ ه.ق درگذشت. پیکر او در حجره‌ای متصل به گلدسته شمالی ایوان طلای حرم امیرالمؤمنین، نزدیک مقبره علامه حلی به خاک سپرده شد. درگذشت او یک هفته پس از وفات آقاضیاء عراقی بود.